"Wauuuw Eva vertel me, hoe was het?!"
Is de vraag die ik de afgelopen dagen voor mijn kiezen gegooid heb gekregen nadat ik terug was uit India en ik ze zonder pardon beantwoordde en daar dan ook gelijk een extra intro, kern en slot, wat eigenlijk geen slot is, aan toevoegde, want zo vertel ik mijn verhalen. Eindeloos zijn ze.
Zo ervaar ik deze trip naar t oh-zo-geweldige India ook. Eindeloos.
En de vraag is, hoe hebben zij het voor elkaar gekregen mij kennis te laten maken met Eindeloos?
Eindeloos is perfect in mijn ogen, het laat je t eeuwig beleven.
Zouden er niet vreselijk veel mensen rondlopen, die Eindeloos willen ervaren?
Eindeloze liefde, Eindeloze zomers, Eindeloze leermomenten, Eindeloze vriendschap, Eindeloos leven.
En ik heb de kans gekregen om dit ook te mogen ervaren, en wat ben ik daar dankbaar voor.
Ik ontwaak door een por van mijn vader die zich rechts van mij bevindt in het vliegtuig.
Vreselijk vind ik dat, als iemand me wakker maakt.
Maar nu vond ik het prima, want ik wist waarom hij dit deed; we waren veilig gelandt in India, New Delhi om precies te zijn.
Ik pakte mijn spulletjes bij elkaar die zich in de vouwen van mijn vliegtuigstoel hadden genesteld terwijl ik in slaap gevallen was zoals mijn bril, pen en mijn notitieboekje waar ik al een aantal dingen in geschreven had. Want ja, de gedreven schrijfster die in me zit hield natuurlijk haar notitieboekje goed bij zich.
Nadat ik mijn tas gepakt had, mijn broek had opgetrokken en mn bril weer had opgezet zodat ik kon zien hoe de Indiase mensen om mij heen met sari's en tulbanden uit hun slaap ontwaakten, kon ik het vliegtuig uit stappen, zo het trapje af.
Ik buk een beetje, de uitgang van het vliegtuig is vrij nauw. Met dat de Indiase lucht mijn uit de uitgang gestoken hoofd verwelkomt voel ik het, ik ben thuis.
Het ikbenthuis gevoel werd al gauw door schaamte vervangen, want wat wist ik nou eigenlijk van India?
Verdomd veel is mijn antwoord.
De kracht van de mensen die daar wonen, de afgunst, de manier van communicatie, het doorzettingsvermogen en de kijk op het leven, ik wist het allemaal te plaatsen.
Want oh mijn god, wat lijk ik veel op die mensen. En die mensen waren mijn familie.
Onbewust was ik toe aan familie, was ik toe aan een ander soort van geborgenheid. En ik kreeg het, zonder twijfel.
Er was zelfs zo weinig twijfel, dat ik het als negatief ervaarde. Overladen door emotie, overladen door een band waarvan ik niet kon benoemen wat het was.
Alsof iemand een A4-tje vol met tekst tegen je voorhoofd aan drukt, en van je verwacht dat je voorleest wat er staat. Maar als iets te dichtbij komt kun je het niet lezen, dus hoe ga ik dit ooit aan hen voorlezen?
De agressie kwam in mij naar boven, ik draaide door van liefde. Letterlijk een ongelezen liefde ,want dat is wat mijn familie me gaf. Zoveel liefde dat ik me er ongemakkelijk door ging voelen, ik snapte het niet hoevaak ik het ook overlas.
Van de 100 energiepunten die ik per uur automatisch aanmaakte namen zij er per uur zeker 98 weg, zonder overleg. En doordat mijn lichaam de overgebleven 2 automatisch wilde bewaken reageerde ik fel, want ik wil mijn laatste energiepunten niet kwijt. Dit zou dan betekenen dat ik me totaal over geef en hey.. Zo is Eva niet.
En toch deed ik het. Eva is zo wel. En omdat ik het losliet, kon ik het ervaren. Eindeloos ervaren.
Ik kreeg de vraag wat nou het meest bij me is gebleven, en wat ik mee heb genomen naar Nederland.
Ik heb Eindeloos Ervaren meegenomen, en ik geniet.
Door de blokkade die je gewend bent te verzetten, of als je er aan toe bent, de blokkade te verwijderen, ervaar je dingen optimaal. Klinkt logisch zou je zeggen, maar dit was voor mij een gigantische eyeopener.
Zij wilden mijn aanwezigheid eindeloos ervaren, en door het lef wat zij hebben gooiden zij blootstelling op tafel waardoor zij mijn aanwezigheid ook prima konden ervaren.
Ik besefte mij dat ik, als persoon zijnde, automatisch blokkeer om bepaalde dingen,situaties, voor te zijn.
Maar wat houdt voor zijn in als je niet ervaart, en dus eigenlijk achter loopt?
Ik wil niet langer achterlopen.
Kom maar op met die vragen, ik kan eindeloos praten.
