LIEF klein CADEAUTJE

Zit ik dan. 
Na een dag die begon met het gevoel dat ik de Mount Everest ging beklimmen.
Ik zag deze dag als een zware taak en achteraf gezien heb ik vandaag ook zo beleefd.
Totaal niet wetende hoe ik hem door zou moeten komen,
Niet wetende of ik hem wel door zou komen.


En dit alles werd mede mogelijk gemaakt door een feest.
Zo een feest die ervoor zorgt dat je de volgende dag niet meer functioneren kan.
Zo een feest die ervoor zorgt dat wanneer je op straat loopt en bekende mensen ziet, zij jou vragen of alles wel helemaal in orde is met je, dat het lijkt alsof de griep je gegrepen heeft.
Ja op zo een feest was ik, gisteren.
Sterker nog,
Het was mijn feest.


Ik besloot 21 jaar geleden om op 21 april geboren te worden en dat werd zonder moeite gevierd. 
En ja, die gedachte deed me goed.
Dit zou betekenen dat alle mensen die ik heb uitgenodigd er voor mij waren.
Dat wanneer zij dat ene gaan overhandigen, ik weer stralen kon.
En ja hoor, ik straalde weer,
Door de kleine cadeau's die me aangereikt werden.


Maar ondanks ik oprecht ben als ik uitspreek dat de cadeautjes die ik kreeg ervoor zorgden dat een intens geluksgevoel mijn lichaam overnam, moet ik jullie alsnog teleurstellen.
En geloof me, ik doe dit niet graag.
Het is niet dat ik mijn dag begin met de intentie mensen teleur te stellen, maar dit moet gezegd worden.
Buiten dat wens ik niet voor de gek gehouden te worden door de ander en zoals Gekke Gerda mij leert moet je de mens behandelen hoe jij zelf behandeld wilt worden.
Dus vanuit die les besluit ik jullie niet langer meer voor de gek te houden.


Ik vertelde ooit over een cadeautje, die ik maanden terug ontving.

Een cadeautje, die niet wist dat hij op het moment van uitpakken
ontvangen zou worden met zoveel liefde.
Een cadeautje, die niet wist dat ik al zo straalde voordat ik het uitgepakt had.
Een cadeautje, die niet wist dat hij zonder twijfel altijd het leukste cadeautje zou blijven.
Het moment was daar.
Na ontzettend lang wachten was het tijd om dit cadeautje uit te pakken.


Waarom het zo lang duurde voor ik het uitpakte?


Omdat mijn cadeautje, pas op de wereld is gekomen op 17 april 2012.

Gezond en wel, uit mijn lieve zus haar buik.
Mijn kleinste en grootste cadeautje tegelijkertijd,
En ja echt, dat zal het altijd blijven.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Yasin Taher

Een seintje van mij,voor jou.

"Oke Eva, je telt tot 3 en dan kijk je weer."
Is wat ik tegen mezelf zeg terwijl ik de veters van mijn schoenen bekijk nadat ik opmerkte dat er een jongen naar me keek en dit ervoor zorgde dat ik weg dook met mijn ogen omdat het lef in mij vertrokken was net nu ik zijn hulp zo hard nodig had.
Ik kijk op, kijk recht in zn ogen en lach. Een vrolijke, brede lach die de boodschap brengt dat ik zijn blik als iets positiefs ervaar en ik er niks op tegen zou hebben als wij morgen samen een beschuitje zouden eten.


Ik sein.
En met dat ik dit besef dringt het tot mij door hoe raar seintjes eigenlijk zijn.
Met seintjes bedoel ik geluiden, blikken of bewegingen waar wij op reageren.
Want dat is wat ik wilde met mijn vrolijke brede lach-sein, ik wil dat hij reageert.
En zo wilt bijvoorbeeld het stoplicht dat wij op hem reageren en bij elk geluid een andere reactie hebben.
Bij langzaam tikken blijven staan,
Bij snel tikken oversteken.


Maar is het niet heel krom dat wij, als mens zijnde, getraind kunnen worden door te reageren op seintjes van buitenaf en dat ook heilig doen, maar de seintjes van binnenuit, ons gevoel, te negeren?


En gevoel negeren doet iedereen wel is, maar ik heb het over het gevoel met een alarm.
Een alarm die continu afgaat omdat dit een belangrijk gevoel is.
Een alarm die het seintje geeft dat dit gevoel beluisterd moet worden. 
Waarom negeer je de alarmerende sein?
Waarom negeer je die momenten?
De momenten dat je vol verdriet zit wat eigenlijk te voorkomen was als je je eigen seintjes niet had genegeerd.
De momenten dat je weet dat het niet goed met je gaat maar je besluit het te negeren, of erger nog, te ontkennen.


Luister naar jezelf, alleen jij kan jezelf beter laten voelen.
Dat is de enige sein die ik je geef. 
Luister ernaar.